Pamatinformācija
Ražotājs | Special Hobby |
Produkta kods | SPH48097 |
Svars: | 0.26 kg |
Ean: | 8594071081799 |
Mērogs | 1:48 |
Pievienots katalogam: | 10.9.2009 |
Atslēgvārdi: | DFS-230 |
Prace konstrukcyjne nad szybowcem oznaczonym DFS 230 prowadził inż. Hans Jakobs. Miała to być maszyna o konwencjonalnej konstrukcji. Drewnianej konstrukcji skrzydła były w przedniej części pokryte sklejka lotniczą, a w pozostałych dwóch trzecich płótnem, długie zajmujące przeszło połowę rozpiętości lotki z klapkami wyważającymi pokryte były również płótnem. Szybowiec był grzbieto płatem, skrzydła połączone zostały dodatkowo z kadłubem za pomocą dwóch metalowych wsporników. Kadłub skonstruowany został ze stalowej kratownicy, pokrytej płótnem. Pod jego przednią i środkową częścią umocowana została płoza służąca do lądowania. Do startu używano dwu kołowego odrzucanego wózka. Możliwości ładunkowe szybowca szacowano na 1200 kg co odpowiadało wadzę pilota, dziewięciu żołnierzy z wyposażeniem oraz dodatkowemu wyposażeniu do około 300 kg. Duże drzwi ładunkowe umieszczono po lewej burcie tuz za płatem. Doskonałość szybowca wynosiła 1:18. Jako samolot holujący przewidywano Ju 52/3m, w trakcie wojny uzywano jednak do tego celu mozaiki różnych typów np. Ju 87, He 46, Hs 126, Avia B-534, Do 17, a nawt przeprowadzono próbę holowania całkiem załadowanego DFS 230 za parą samolotów Hs 72. Zazwyczaj używano do holowania liny, ale próbowano również holu sztywnego długości 1,2. taki lot miał miejsce np. za Ju 52/3m po trasie Darmstadt-Hamburg-Munchen-Darmstadt. Od samego początku firma DFS ściśle współpracowała z zakładami Gothaer Wagonfabrik, które miały prowadzić seryjną produkcje tych maszyn. Pierwszy prototyp DFS 230 V1 oblatany został w końcu 1937 roku przez Hannę Reitsch. Wkrótce potem Hanna Reitsch wykonała loty pokazowe przed gremium wysokich oficerów Luftwaffe. Jesienią 1938 roku w ramach 7. Dywizji lotniczej utworzony został odział szybowcowy dowodzony przez ppor. Weissa. W początkach roku 1940 sformowany został I./Luftlandegeschwader 1 (pułk desantu powietrznego). Pierwsza akcja tej jednostki odbyła się 10 maja 1940 roku. Miedzy godziną 4.30 a 4.40 z lotnisk Ostheim i Butzweilerhof w pobliżu Koloni wystartowały czterdzieści dwa Junkersy Ju 52/3m każdy z jednym szybowcem DFS 230 na holu. Na pokładach szybowców znajdowali się żołnierze wojsk spadochronowych zorganizowani w tzw. Sturmabteilung Koch (S.A. Koch, Odział szturmowy Kocha). Do końca 1940 roku wyprodukowano 455 egzemplarzy DFS 230A-1. Wyprodukowano również wersję DFS 230B-1 zaopatrzona w spadochron hamujący, służący do skrócenia drogi lądowania. Do obrony własnej montowano w tej wersji karabin maszynowy MG 15, montowany tuż za kabina pilota. W 1942 roku przeprowadzono próby z rodzajem wynoszenia szybowców DFS 230 w powietrze, zamiast holu użyto tzw. Mistelschlepp. Mistelschlepp oznaczał zamontowanie na grzbiecie szybowca na specjalnym rusztowaniu samolotu, którego jednostką napędowa służyła za napęd całego zestawu. Początkowo stosowano zestaw DFS 230 i Klemm Kl 35. Silnik Klemma Kl 35V były jednakże zbyt słabe żeby umożliwić start obu maszyn i jako jednostkę holującą podczas startu używano Ju 52/3m. Wkrótce Kl 25B został zastąpiony w próbach przez Fw 56 a następnie przez Messerschmitta Bf 109E-1; ta ostatnia kompozycja miała być ostateczna. Mimo udanych prób metoda Mistelschlepp nie została wprowadzona do użycia operacyjnego. Jedna z metod jaką firma DFS zastosował do skrócenia drogi hamowania było zastosowani rakiet hamujących firmy rheinmetall-Borsig. Pilot zbliżając się do miejsca lądowania nurkował tuz przed dotknięciem ziemi zwalniał spadochron hamujący i gdy płoza dotknęła podłoża odpalał pierwszą z trzech rakiet. Pozostałe odpalane były automatycznie w krótkich sekwencjach czasowych. Działanie rakiet hamujących było tak skuteczne że ograniczały one dobieg przeciętnie o 16 metrów. Specjalnie do uwolnienia wiezionego w górskim hotelu na szczycie masywu Gran Sasso, Benito Mussoliniego przebudowano kilkanaście DFS 230B-1 na wersję C-1 zaopatrzone w rakiety hamujące.. Akcja zakończyła się sukcesem, a udane zastosowane rakiet hamujących doprowadziło do powstania wersji DFS 230D-1, która to posiadała standardowy płatowiec wersji B-1 z przebudowanym nosem kadłuba mieszczącym trze rakiet. Ogółem wyprodukowano 1022 egzemplarzy szybowca DFS 230.
Planiera ar apzīmējumu DFS 230 būvdarbus veica inž. Hanss Jākobs. Tam vajadzēja būt parastas konstrukcijas mašīnai. Spārnu koka konstrukcija priekšējā daļā bija klāta ar aviācijas saplāksni, bet atlikušajās divās trešdaļās ar audeklu, ar audeklu tika pārklāti arī garie eleroni ar balansēšanas atlokiem, kas nosedza vairāk nekā pusi no laiduma. Planieris bija muguras spārns un spārni bija papildus savienoti ar fizelāžu ar diviem metāla balstiem. Korpuss tika uzbūvēts no tērauda kopnes, kas pārklāta ar linu. Zem tās priekšējās un vidējās daļas ir piestiprināta piezemēšanās slide. Pacelšanās laikā tika izmantoti divriteņu ežektora ratiņi. Planiera kravnesība tika lēsta uz 1200 kg, kas atbilda pilota, deviņu karavīru komandai ar ekipējumu un papildaprīkojumu līdz aptuveni 300 kg. Lielas kravas iekraušanas durvis atrodas porta pusē tieši aiz daivas. Ju 52 / 3m bija plānota kā vilkšanas lidmašīna, bet kara laikā šim nolūkam tika izmantotas dažāda veida mozaīkas, piemēram, Ju 87, He 46, Hs 126, Avia B-534, Do 17 un pat mēģinājums izgatavots pilnībā piekrautas DFS 230 vilkšanai aiz pāra lidmašīnām Hs 72. Parasti vilkšanai izmantoja virvi, bet tika mēģināts arī vilkt ar stingru. Šāds lidojums notika, piemēram, Ju 52 / 3m maršrutā Darmštate-Hamburga-Minhene-Darmštate. Jau no paša sākuma DFS cieši sadarbojās ar Gothaer Wagonfabrik, kam bija jāveic šo mašīnu sērijveida ražošana. Ar pirmo DFS 230 V1 prototipu 1937. gada beigās lidoja Hanna Reiča. Drīz pēc tam Hanna Reiča veica demonstrācijas lidojumus augsta ranga Luftwaffe virsnieku priekšā. 1938. gada rudenī 7. aviācijas divīzijas sastāvā planēšanas divīzija, kuru komandēja 2. leitnants. Veiss. 1940. gada sākumā tika izveidots I./Luftlandegeschwader 1 (gaisa desanta pulks). Pirmā šīs vienības operācija notika 1940. gada 10. maijā. No pulksten 4.30 līdz 4.40 četrdesmit divi Junkers Ju 52/3m ar vienu DFS 230 planieri pacēlās no Ostheimas un Butzveilerhofas lidostām netālu no Ķelnes. Uz planieru klājiem atradās izpletņlēcēju karavīri, kas organizēti t.s Sturmabteilung Koch (SA Koch, Kohas uzbrukuma nodaļa). Līdz 1940. gada beigām tika saražoti 455 DFS 230A-1. Tika ražota arī DFS 230B-1 versija, kas aprīkota ar bremzēšanas izpletni, lai saīsinātu nosēšanās ceļu. Pašaizsardzībai šajā versijā tika uzstādīts ložmetējs MG 15, kas uzstādīts tieši aiz pilota kabīnes. 1942. gadā tika veikti testi ar planieru DFS 230 pacelšanas veidu gaisā, tauvas vietā t.s. Mistelšleps. Mistelšleps nozīmēja uzstādīšanu planiera aizmugurē uz īpašām lidmašīnas sastatnēm, kuru dzinējspēks tika izmantots visa komplekta dzenāšanai. Sākotnēji tika izmantoti komplekti DFS 230 un Klemm Kl 35. Klemm Kl 35V dzinējs tomēr bija pārāk vājš, lai ļautu iedarbināt abas mašīnas, un Ju 52 / 3m tika izmantots kā vilkšanas vienība pacelšanās laikā. Drīz vien izmēģinājumos Kl 25B tika aizstāts ar Fw 56 un pēc tam ar Messerschmitt Bf 109E-1; šim pēdējam sastāvam bija jābūt galīgam. Neskatoties uz veiksmīgiem mēģinājumiem, Mistelšlepa metode netika nodota ekspluatācijā. Viena no metodēm, ko uzņēmums DFS izmantoja, lai saīsinātu bremzēšanas ceļu, bija uzņēmuma rheinmetall-Borsig bremžu raķešu izmantošana. Pilots, tuvojoties nosēšanās vietai, ienira tieši pirms pieskāriena zemei, viņš atbrīvoja bremzējošo izpletni un, kad sānslīde pieskārās zemei, izšāva pirmo no trim raķetēm. Pārējie tika atlaisti automātiski īsā laika posmā. Bremzēšanas raķešu darbība bija tik efektīva, ka tās ierobežoja palaišanu vidēji par 16 metriem. Īpaši, lai atbrīvotu Benito Musolīni, kurš ieslodzīts kalnu viesnīcā Gran Sasso masīva virsotnē, vairākas DFS 230B-1 tika pārveidotas par C-1 versiju, kas aprīkota ar bremžu raķetēm. Darbība bija veiksmīga, un veiksmīgas bremžu raķešu izmantošanas rezultātā tika izstrādāta DFS 230D-1 versija, kurai bija standarta B-1 lidmašīnas korpuss ar pārbūvētu fizelāžas priekšgalu, kurā atradās trīs raķetes. Kopā tika saražoti 1022 planieri DFS 230.
Kļūda aprakstā? Paziņojiet par problēmu
...