Pamatinformācija
Ražotājs | Airfix |
Produkta kods | afx10170 |
Svars: | 0.89 kg |
Ean: | 5014429101700 |
Mērogs | 1:144 |
Izmērs | 326 x 0 mm |
Daļu daudzums | 94 |
Krāsošana | 113 130 148 19 191 201 22 33 34 82 87 94 |
Pievienots katalogam: | 30.10.2004 |
Atslēgvārdi: | Space-shuttle |
Kiedy ostatnia misja Apollo wieńczyła program lotów na Księżyc w ośrodkach NASA trwały już prace nad urzeczywistnieniem kolejnego projektu na drodze ku podbojowi przestrzenii kosmicznej - opracowaniu Kosmicznego Systemu Transportowego. Pierwotnie zakładano, że powstanie system o możliwości ponownego wykorzystania w całości, jednak ostatnecznie możliwe było tylko połowiczne zrealizowanie takiego planu. Prom Kosmiczny jakim go znamy do dzisiaj składa się zatem z właściwego statku kosmicznego - Orbitera oraz osobnego, wynoszącego go w przestrzeń systemu silników i zbiornika paliwa, jako jedynego wykorzystywanego jednorazowo. Orbiter kształtem przypominający samolot, jest w istocie ogromnym transporotwcem, mierzącym ponad 40 metrów długości i o rozpiętości skrzydeł sięgającej 25 metrów. W specjalnie przystosowanym przedziale bagażowym moze zaś przenosić ciężar do 30 ton, natomiast w przedziale pasażerskim 7-osobową załogę. Co się tyczy sekcji dodatkowych silników to ich wymiary są jeszcze bardziej
imponujące: długość zarówno silników jak i wypełnionego paliwem i ciekłym tlenem zbiornika przekracza 50 metrów. Użycie tak skomplikowanego i kosztownego systemu było konieczne aby prom mógł się wznieść na orbitę ziemską. Podczas startu nie wystarczyłyby silniki samego Orbitera i dopiero dzięki dopalaczom uzyskiwany jest niewyobrażalny ciąg ponad 3 milionów ton. Po starcie, na wysokości około 45 kilometrów, przy prędkości niemal 5000 km/h dodatkowe silniki są odrzucane i na spadochronach bezpiecznie opadają do oceanu. Następnie, po mniej więcej 9 minutach lotu, kiedy Orbiter osiąga pułap 110-120 kilometrów, lecąc juz z prędkością 27000 km/h odczepia się także zbiornik. Tego już nie udaje się odzyskać i spala się w atmosferze.
Kosmosa izpēte ir viens no lielākajiem cilvēces sasniegumiem. Līdz ar cilvēka pirmajiem soļiem kosmosā un uz Mēness, Zemes nākotne ir ievirzīta jaunās sliedēs. Pirmās raķetes, kas bija paredzētas ceļošanai kosmosā, tomēr varēja izmantot tikai vienu reizi, kā rezultātā pieauga ekspedīciju izmaksas. Drīz vien kļuva skaidrs, ka veiksmīga kosmosa iekarošana nevar turpināties, izmantojot tik dārgas tehnoloģijas. 1972. gadā NASA, Amerikas Kosmosa aģentūra, sāka pētīt atkārtoti lietojamu kosmosa kuģi. Projekta rezultāts bija raķetes un lidmašīnas, kas pazīstama kā kosmosa kuģis, kombinācija. Atspole ar milzīgu degvielas tvertni var palaist kosmosā, pateicoties trīs pašu dzinēju un divu palīgraķešu jaudai. Pats prāmis sasniedz vidēja izmēra aviolainera izmērus, pārvadājot aptuveni septiņu cilvēku apkalpi un lielāko daļu kravu. Kosmosa kuģu flote ir devusi mums jaunas iespējas attīstīt savu darbību kosmosā. Satelītus orbītā var novietot kosmosa atspoles, kā arī kosmosa staciju sastāvdaļas, kuras nākotnē var izmantot kā sākumpunktus turpmākai kosmosa izpētei.
Kļūda aprakstā? Paziņojiet par problēmu
...